به یکی از ابزارهای کاربردی که برای اندازه‌گیری و نمایش فشار در یک واحد یکپارچه استفاده میشود مانومتر، گیج فشار یا فشارسنج می‌گویند. کارایی این دستگاه ها یکی است اما وقتی در علم پزشکی دستگاهی را مانومتر میخوانیم، منظورمان پکیجی است که بر روی کپسول های اکسیژن نصب می شود. هنگامی که مانومتر به کپسول متصل میشود، عدد دقیقی از مقدار باقیمانده برای گازهایی مانند اکسیژن و نیتروژن، که در دمای معمولی و فشار کار کپسول در حالت گازی باقی می‌مانند را تخمین می‌زنند. گاز در کپسول ابتدا توسط شیر قطع کننده کنترل میشود و سپس از رگلاتور فشار عبور کرده و از طریق خروجی جریان یا خروجی فشار به بیمار تحویل داده میشود. در ادامه به بررسی مانومتر اکسیژن پزشکی می‌پردازیم.
مانومتر اکسیژن چیست؟
مانومتر ابزارهایی هستند که برای اندازه‌گیری فشار در یک سیستم طراحی شده‌اند. اندازه‌گیری فشار در سیستم یک مرحله کیفی مهم برای اطمینان از ثبات محصول و بررسی ایمنی برای آگاهی از نشت یا فشار ساختمان در سیستم است. قبل از تعیین اندازه‌گیری، مهم است که اصول اساسی فشار را بدانیم. سپس می‌توان مانومتر مناسب را بر اساس معیارهای انتخاب، برای اندازه‌گیری دقیق فشار درون سیستم تعیین کرد. گاز در کپسول گاز فشرده موجود و منتقل میشود و از فشارسنج‌ها برای نظارت بر فشار درون آن کپسول‌ها استفاده میشود. فشارسنج‌ها معمولا روی رگلاتور نصب می‌شوند که خروجی گاز اکسیژن در کپسول را کنترل می‌کنند. گیج‌های فشار بیش از صد سال است که مورد استفاده قرار می‌گیرند و به طور مداوم در حال تکامل هستند تا با نیازهای جدید مطابقت داشته باشد. استفاده از مانومتر در سیستم‌های فشار، آن‌ها را به یک ضرورت تبدیل کرده است.
مراقبت از مانومتر اکسیژن
تمیز کردن مانومتر
عملیات تمیز‌کردن دستگاه‌های اندازه‌گیری فشار اکسیژن برای ایمنی ضروری است. فرآیند تمیز کردن معمولا شامل شستشوی محفظه داخلی مانومتر با حلال‌های مخصوص برای از بین بردن آلودگی‌های باقیمانده است. سپس حلال گیج فشار، هم در محیط و هم در نور سیاه (backlight)، بررسی میشود تا تعداد و اندازه آلاینده‌های موجود در حلال مشاهده شود.
این روند تا انجام ادامه دارد که سطح تمیزی گیج فشار به اندازه استاندارد مشخص شده برسد. سطوح فشارسنج نیز با نور سیاه بررسی میشود تا از پاکیزگی آن‌ها اطمینان حاصل شود.
هرگونه لوازم جانبی نیز معمولا از طریق روش اولتراسونیک غوطه‌ور در حلال، تمیز و بازرسی می‌شوند. برخی از روش‌های تمیز کردن جایگزین اخیرا به دلیل محدودیت در استفاده از حلال‌های خطرناک یا حلال‌های حاوی کلروفلوروکربن‌ها (CFC) ایجاد شده است.
برچسب‌گذاری و بسته‌بندی مانومتر
برچسب مناسب باید روی مانومتر اکسیژن که برای استفاده از اکسیژن آماده شده‌اند قرار گیرد. یک برچسب با عبارت‌هایی مانند «فقط برای استفاده از اکسیژن» یا «بدون روغن استفاده نکنید» باید به طور مشخص روی مانومتر باشد.
گیج فشار باید به صورت جداگانه بسته‌بندی شود و در یک کیسه پلاستیکی قابل بستن قرار گیرد. بسیاری از استانداردها برای محافظت بیشتر از گیج و تمیز نگه داشتن آن برای استفاده ایمن، نیاز به کیسه دوگانه دارند. دهانه فشارسنج با درپوش‌هایی که برای استفاده از اکسیژن نیز تمیز شده‌اند محافظت میشود.
رسیدگی و نگهداری مانومتر اکسیژن
آلاینده‌های هیدروکربنی هرگز نباید با مانومتر اکسیژن که به درستی تمیز شده تماس پیدا کنند. اکسیژن سنج‌ها را هرگز نباید با دست برهنه یا چرم یا دستکش آلوده لمس کرد. باید از دستکش‌های جدید پنبه‌ای یا لاتکس استفاده شود و بعد از هر بار استفاده، دستکش‌ها باید دور ریخته شوند.
هنگام آماده سازی و لوازم جانبی برای استفاده، کیسه‌های محافظ همیشه باید در یک محیط تمیز باز شوند. همه ابزارهای مورد استفاده برای اتصال فشارسنج ها به رگلاتور یا سایر لوازم جانبی مانند آچارها نیز باید قبل از استفاده به درستی تمیز شوند.
هنگام جمع کردن برای نگهداری، گیج فشار اکسیژن باید از سایر فشارسنج‌ها یا ابزارهایی که ممکن است با روغن تماس داشته باشند جدا نگه داشته شده و همیشه باید در بسته‌بندی محافظ خود نگهداری شوند.
انواع مانومتر
تفاوت در فشارسنج ها بستگی به محل استفاده از مانومتر، با اندازه‌ها، سبک‌ها و مواد مختلف دارد که برای کاربردهای خاص طراحی شده است. روش‌های مختلفی برای طبقه بندی و تعریف گیج‌های فشار وجود دارد که از جمله آن‌ها می توان به استفاده، ماده و روشی که برای اندازه‌گیری فشار استفاده میشود اشاره کرد.
فشار بر اساس نیروی عمود بر واحد سطح اعمال میشود، محاسبه‌ای که با استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های مختلف تعیین میشود. اندازه‌گیری صحیح فشار بستگی به مرجعی دارد که فشار بر اساس آن اندازه‌گیری میشود. مانومترها به دو دسته هیدرواستاتیک و مکانیکی تقسیم می‌شوند.
فشار هیدرواستاتیک: فشار هیدرواستاتیک با وزن مایع در بالای نقطه اندازه‌گیری هنگامی مایع در حالت سکون است ایجاد میشود. ارتفاع مایع بر فشار هیدرواستاتیک تأثیر می‌گذارد. خواص هیدرواستاتیک یک مایع ثابت نیست و تحت تأثیر چگالی و گرانش مایع است (که هر دو فشار هیدرواستاتیک را تعیین می‌کنند).
فشار مکانیکی: فشار مکانیکی توسط یک دمنده، دیافراگم یا لوله بوردون اندازه‌گیری میشود که فشار مایع را به نیرو تبدیل می‌کند.
انواع مانومتر ها
فشارسنج لوله بوردون
فشارسنج دیافراگمی
فشارسنج کپسول
فشارسنج مطلق
فشارسنج تفاضلی (DP)
فشارسنج بلوز
در ادامه دو نوع مانومتر اکسیژن را بررسی می‌کنیم:
گیج فشار دیافراگمی
فشارسنج‌های دیافراگمی ترجیحا برای محدوده‌های فشار پایین استفاده می‌شوند. از طریق سطح بزرگ بخش دیافراگم مدور و موج‌دار، محدوده فشار کوچک را می‌توان با اطمینان اندازه‌گیری کرد. گیج فشار دیافراگمی از تغییر شکل الاستیک دیافراگم (یعنی غشاء) برای اندازه‌گیری تفاوت بین فشار ناشناخته و فشار مرجع استفاده می‌کند. اندازه‌گیری بسیاری از سنسورهای فشار بسته به انحراف دیافراگم است. دیافراگم یک دیسک انعطاف پذیر است که می‌تواند صاف یا دارای خطوط متحدالمرکز باشد و از ورق فلزی با ابعاد تحمل بالا ساخته شده است.
گیج فشار لوله بوردون
فشارسنج های لوله بوردون برای اندازه‌گیری فشار سنج از 0.6 تا 7.000 واحد استفاده می‌شوند. آن‌ها به عنوان ابزارهای اندازه‌گیری فشار مکانیکی طبقه‌بندی می‌شوند و بنابراین بدون هیچ ولتاژ تغذیه کار می‌کنند. امکان اندازه‌گیری با تغییر شکل الاستیک یک بخش حس مکانیکی هنگام فشار ایجاد میشود.
لوله بوردون همچنین یک نوع عنصر کشسان مبدل فشار است. نسبتا ارزان است و معمولا برای اندازه‌گیری فشار مایعات گازی و مایع استفاده میشود. شامل یک قطعه لوله با شکل بیضی شکل، انعطاف پذیر و فلزی است که در یک سر آن ثابت و در انتهای دیگر حرکت آزاد است.
رگلاتور اکسیژن پزشکی
یک دستگاه تنظیم‌کننده اکسیژن یا رگلاتور، جریان اکسیژن را از منبع اکسیژن به بیمار کنترل می‌کند. مانومتر یا رگلاتور اکسیژن در علم پزشکی یک دستگاه است که به کپسول اکسیژن متصل میشود و با بخش‌های مختلف خود (از جمله گیج فشار، جریان سنج و …) اکسیژن را تنظیم می‌کند. در اصطلاح به گیج فشار و حتی جریان سنج نیز مانومتر می‌گویند اما رگلاتور یا مانومتر اکسیژن پزشکی یک دستگاه کامل و شامل تمامی این بخش‌هاست. رگلاتور تنها زمانی که بیمار عمل دم را انجام می‌دهد اکسیژن آزاد می‌کند؛ بنابراین این باعث میشود اکسیژن ذخیره شده و زمانی که یک بیمار می‌تواند از تجهیزات اکسیژن استفاده کند، به طرز چشمگیری افزایش یابد. وقتی جریان مدام اکسیژن به مجرای بینی بیمار هدایت نشود بیمار راحت‌تر است و می‌تواند تحرک بیشتری داشته باشد. با استفاده از مانومترهای اکسیژن ناخوشایندی استفاده از آن را برای بیمار کمتر میشود، استفاده از کپسول اکسیژن و جابجایی آن کارآمدتر و راحت‌تر میشود.
چرا بدن اکسیژن می‌خواهد؟
سلول‌های بدن انسان برای دریافت انرژی به آن نیاز دارد. ریه‌ها اکسیژن را از هوایی که تنفس می‌کنیم خارج کرده و در خون قرار می‌دهند. خون اکسیژن را به تمام سلول‌های بدن می‌رساند. دی‌اکسید‌کربن ماده اضافی این پروسه ایت که از سلول‌هل به ریه‌ها برده شده تا از آنجا با بازدم از بدن خارج شود.
چرا ممکن است بدن به اکسیژن اضافی نیاز داشته باشد؟
سلول‌ها و بافت‌ها نمی‌وانند اکسیژن را ذخیره یا جذب کنند و آن‌ها به منبع مداوم اکسیژن نیاز دارند. در صورت ابتلا به بیماری‌های ریوی، در برخی موارد کم‌خونی یا بیماری قلبی، ممکن است به اکسیژن اضافی نیاز باشد. همچنین ممکن است بدن پس از برخی آسیب‌ها مانند سوختگی به اکسیژن اضافی نیاز داشته باشد. در این جور مواقع باید با استفاده از توزیع‌کننده اکسیژن به بیمار اکسیژن اضافی داده شود.
چرا باید از مانومتر اکسیژن استفاده کرد؟
استفاده از مانومترهای اکسیژن برای اطمینان از دریافت میزان مناسب اکسیژن ضروری هستند. مانومتر اکسیژن شامل یک فشار سنج دوگانه است که اکسیژن باقی مانده در کپسول و جریان خروجی فشار اکسیژن را اندازه‌گیری می‌کند. همچنین دارای یک سوپاپ برای اتصال ماسک اکسیژن یا کانولای بینی است. در ادامه بخش‌های مختلف یک مانومتر را بررسی خواهیم کرد.
قسمت‌های مختلف مانومتر اکسیژن
جریان سنج
جریان سنج اکسیژن (oxygen flow meter) دستگاهی است که جریان اکسیژن را از کپسول اکسیژن به بیمار اندازه‌گیری می‌کند. می‌توان آن را به قسمتی از مخزن اکسیژن متصل کرد، یا یک دستگاه مستقل باشد که جریان یک مخزن گاز یا توزیع‌کننده گاز را اندازه‌گیری می‌کند. این قسمت در هر دستگاه توزیع‌کننده اکسیژن ضروری است زیرا اندازه‌گیری جریان گاز که از طریق سیستم به کاربر یا بیمار منتقل میشود را انجام می‌دهد. معمولا روی شیر جریان برای دستگاه پخش‌کننده اکسیژن به صورت استاندارد وجود دارد. سیستم‌های اندازه‌گیری پیشرفته جریان اکسیژن همچنین می‌توانند نشان دهند که دستگاه دچار انسداد است یا مخزن اکسیژن برای استفاده نامناسب است.
فشار سنج
گاز در کپسول‌های گاز فشرده عرضه و منتقل میشود و از فشارسنج ها برای نظارت بر فشار درون آن کپسول‌ها استفاده میشود. فشارسنج‌ها یا گیج‌های فشار (Pressure gage) معمولا روی رگلاتور‌هایی نصب می‌شوند که خروجی گاز اکسیژن در کپسول را کنترل می‌کنند. مانومتر اکسیژن حتما این قطعه را دارد.
شیر فشار شکن
هنگامی که دریچه کپسول گاز به آرامی باز میشود، در صورت لزوم شیر کاهش فشار مربوطه به درستی کار کرده و انبساط گاز به طور نسبی دمای دستگاه را با جریان گاز خروجی کاهش می‌دهد.
لیوان مرطوب کننده
یکی از عوارض جانبی احتمالی استفاده از اکسیژن اضافی با کپسول اکسیژن جریان مداوم در خانه، خشک شدن مجاری بینی است. غشای بینی بیماران ممکن است زخم شده و خراش دیده شود و ممکن است خونریزی های مکرر بینی را تجربه کنند. لیوان مرطوب کننده اکسیژن (oxygen humidifier cup) دستگاه‌های پزشکی هستند که برای مرطوب کردن اکسیژن اضافی استفاده می‌شوند. به طور معمول یک مرطوب کننده حباب دار رطوبت طولانی مدت را برای راحتی بیشتر بیمار در طول درمان با اکسیژن، به ویژه در آب و هوای خشک‌تر، فراهم می‌کند.
انواع مانومتر اکسیژن پزشکی
دو نوع رگلاتور اکسیژن وجود دارد که در ادامه شرح داده میشود:
· مانومتر اکسیژن پالس ثابت
نوع پالس ثابت مانومتر هنگامی که بیمار شروع به تنفس می‌کند، یک پالس (حجم) از پیش تعیین شده را ارائه می‌دهد. جریان اکسیژن در محدوده از پیش تعیین شده متوقف میشود. این دستگاه‌ها معمولا دارای نرخ جریان اولیه بالاتری هستند و اجازه می‌دهند حجم پالس گاز در قسمت اول یک تنفس عمیق وارد شود. حجم واقعی پالس اکسیژن تحویل شده در تنظیمات، بسته به سازنده و دستگاه خاص متفاوت است و معمولا بر اساس مدل‌ها و مفروضات ریاضی است. این تنظیمات برای آن است که درصد اکسیژنی که به بیمار داده میشود شبیه به جریان مداوم اکسیژن باشد. محدوده حجم پالس در دستگاه‌ها متفاوت است که از بر حسب میلی‌متر در هر تنفس از حدود 5 میلی‌لیتر تا 22 میلی‌لیتر می‌رسند.
· مانومتر اکسیژن پالسی
مانومتر اکسیژن پالسی بر اساس همان اصل پالس ثابت عمل می‌کنند، که در آن نفس بیمار باعث میشود دستگاه اکسیژن را به فرد برساند. با این حال بسته به طراحی دستگاه خاص، پس از تحویل پالس اولیه اکسیژن، برخی از دستگاه‌ها جریان از پیش تعیین شده (یعنی 2 لیتر در دقیقه) اکسیژن را تا زمان بازدم ادامه می‌دهند. در حالی که برخی دیگر تا بسته شدن شیر جریان، جریان کمتری دارند و جریان به طور کامل متوقف میشود. میزان جریان اکسیژن پس از تحویل حجم در دو سوم اول تنفس بستگی به دستگاه دارد. جریان وارد شده در یک سوم آخر تنفس هدر رفته تلقی میشود، زیرا در زمانی از نفس قرار می‌گیرد که به عنوان فضای بن بست آناتومیک در نظر گرفته میشود.
با الگوی طبیعی تنفس، فرد یک سوم زمان را به دم اختصاص داده و حدود دو سوم زمان هوا را بازدم می‌کند. از آنجا که مانومتر اکسیژن فقط در هنگام دم اکسیژن آزاد می‌کند، از لحاظ تئوری زمان استفاده از اکسیژن را حدود 3:1 افزایش می‌دهد. بنابراین کپسولی که از دستگاه مانومتر اکسیژن استفاده می‌کند سه برابر بیشتر از یک کپسول بدون دستگاه دوام می‌آورد و اکسیژن بیشتری ذخیره میشود. برخی از سازندگان دستگاه‌ها ادعا می‌کنند که نسبت حداکثر 7:1 را ارائه می‌دهند. از نظر بالینی مهم است بدانید که نسبت ذخیره اکسیژن با تحویل اکسیژن رابطه معکوس دارد. به طور کلی، هرچه نسبت ذخیره بیشتر باشد، حجم اکسیژن تحویل داده شده به بیمار کمتر است.
استفاده ایمن از مانومتر اکسیژن
مانومتر اکسیژن باید به آرامی باز شود
هنگامی که کپسول اکسیژن تخلیه میشود یا دستگاه رگلاتور اکسیژن پزشکی باز میشود، این کار باید آهسته انجام شود. اگر شیر بسیار سریع باز شود، دمای گاز در قسمت کار مانومتر اکسیژن پزشکی به دلیل فشرده سازی بی در رو (آدیاباتیک) بسیار افزایش می‌یابد. این موضوع ممکن است باعث آتش گرفتن قطعات که از مواد آلی ساخته شده‌اند شود که می‌تواند مانومتر اکسیژن پزشکی را کاملا بسوزاند. علاوه بر این به دلیل تخلیه بسیار سریع جرقه الکترواستاتیک و روغن مانومتر باعث آتش‌سوزی و سوختن قطعات مانومتر میشود.
اقدامات احتیاطی قبل از نصب
قبل از نصب رگلاتور اکسیژن پزشکی، به شیر باید کمی ضربه زده شود که خاک آن زدوده شده تا از ورود گرد و غبار و رطوبت به رگلاتور جلوگیری شود. هنگام بازکردن شیر کپسول گاز، خروجی شیر نباید به طرف اپراتور یا سایرین باشد تا مانع از خروج ناگهانی گاز فشار قوی و صدمه به افراد شود. اتصال بین خروجی رگلاتور و لوله لاستیک گاز باید با سیم یا گیره آهنی نسوز محکم شده تا از خطر جدا شدن بعد از تخلیه جلوگیری شود.
اقدامات احتیاطی هنگام نصب و جمع کردن
هنگام بارگیری و تخلیه کاهنده فشار، باید توجه داشته باشید که از پیچ خوردن اتصال لوله جلوگیری شده تا از لغزش آن در اثر شل شدن پیچ جلوگیری شود. در روند کار باید به فشار فشارسنج توجه کنید. برای توقف کار ابتدا باید پیچ تنظیم مانومتر اکسیژن را باز کرده، سپس شیر کپسول اکسیژن را ببندید به این ترتیب، می‌توانید فنر و شیر فشار را از آسیب محافظت کنید. پس از کار مانومتر اکسیژن را از کپسول خارج کرده و به درستی نگهداری کنید.
نگهداری و بررسی منظم
رگلاتور اکسیژن پزشکی باید به طور مرتب تعمیر شود و فشارسنج باید به طور مرتب بررسی شود. این امر برای بررسی قابلیت اطمینان به مانومتر اکسیژن و دقت میزان یا شماره‌ای که فشارسنج نشان می‌دهد است. به دلیل مشکلات (مانند نشت از مانومتر، یا کار نکردن سوزن فشارسنج) باید تعمیر و نگهداری مانومتر به موقع باشد.
مشکل منجمد شدن مانومتر
اگر مانومتر اکسیژن در حین استفاده منجمد شد، باید با آب داغ یا بخار آب یخ‌زدایی شود. هرگز نباید با شعله آن را ذوب کرد. پس از گرم شدن رگلاتور اکسیژن، رطوبت باقی مانده باید دمیده شود.
مانومتر اکسیژن باید تمیز نگه داشته شود
روی رگلاتور نباید چربی و خاک باشد. در صورت وجود چربی باید قبل از استفاده آن را پاک کنید.
فشارسنج انواع گازها نباید تعویض شود
به عنوان مثال دستگاه کاهش فشار برای اکسیژن نباید در استیلن، LPG و سایر سیستم‌ها استفاده شود.
مزایای مانومتر اکسیژن پزشکی
- تنظیم کننده های اکسیژن پزشکی برای واحدهای پزشکی تنفس اکسیژن، موسسات پروژه تحقیقاتی، موسسات پزشکی صنعتی و معدنی مانند اکسیژن رسانی اضطراری و بیماران مبتلا به کمبود اکسیژن استفاده میشود.
- رگلاتور پزشکی دارای جریان دقیق هستد. استفاده از آن‌ها آسان است. دستگاه‌هایی ایمن هستند.
- برای تسکین درد کاربر طراحی شده‌اند.
- خروجی محصول دقیق است و کیفیت پایدار و بالا دارد. عملکرد ایمن دارد بنابراین شما در فرآیند استفاده ایمن‌تر، مطمئن‌تر و راضی‌تر هستید.
بخش‌های عملکردی رگلاتور
مانومتر اکسیژن پزشکی یک رگلاتور است که کار تنظیم فشار را انجام می‌دهد. تنظیم فشار در رگلاتورها توسط سه بخش انجام میشود:
- یک بخش کاهش دهنده یا محدود کننده فشار. اغلب یک سوپاپ فنردار است.
- یک بخش حساس معمولا دیافراگم یا پیستون.
- یک بخش نیروی مرجع که بیشتر اوقات فنر است.
در عمل، نیروی مرجع ایجاد شده توسط فنر، شیر را باز می‌کند. باز شدن سوپاپ به عنصر حسگر فشار وارد می‌کند که به نوبه خود شیر را می‌بندد تا زمانی باز میشود که فشار تنظیم شده حفظ شود.
عنصر کاهش فشار (سوپاپ)
به طور معمول تنظیم‌کننده‌ها از سوپاپ فنردار به عنوان یک عنصر محدود کننده استفاده می‌کنند. سوپاپ شامل پلمب (رخنه بند) لاستیکی یا در برخی از طرح‌های فشار قوی پلمب ترموپلاستیک دارد که به گونه‌ای تنظیم شده که پلمپ روی نشيمنگاه شير (نشیمنگاه سوپاپ) قرار دارد. هنگامی که نیروی فنر پلمپ را از نشيمنگاه شير دور می‌کند، اجازه می‌دهد مایع از ورودی تنظیم کننده به خروجی جریان یابد. با افزایش فشار خروجی، نیروی ایجاد شده توسط بخش حسگر در برابر نیروی فنر مقاومت می‌کند و سوپاپ بسته میشود. این دو نیرو در نقطه تنظیم رگلاتور (یا مانومتر اکسیژن پزشکی) به نقطه تعادل می‌رسند. هنگامی که فشار پایین دست از نقطه تنظیم پایین‌تر می‌آید، فنر خروجی را از نشيمنگاه شير دور می‌کند و اجازه می‌دهد تا مایع اضافی از ورودی به خروجی جریان یابد تا تعادل نیرو برقرار شود.
بخش حسگر (پیستون یا دیافراگم)
رگلاتوری که از پیستون استفاده می‌کند اغلب در مواقعی که فشار خروجی بیشتری مورد نیاز است، زمانی که عدم تعادل نگران‌کننده است یا هنگامی که فشار خروجی مجبور به تحمل شدید نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل اصطکاک بین پلمپ پیستون و بدنه رگلاتور، طرح‌های پیستون در مقایسه با طرح‌های دیافراگمی کند هستند.
در کاربردهای فشار پایین، یا هنگامی که دقت بالایی مورد نیاز است، سبک دیافراگم ترجیح داده میشود. رگلاتورهای دیافراگم‌دار از یک بخش که دیسک نازکی است برای احساس تغییرات فشار استفاده می‌کنند. آن‌ها معمولا از الاستومر ساخته می‌شوند، با این حال در کاربردهای خاص از یک فلز حلقوی نازک استفاده میشود. دیافراگم‌ها اصولا اصطکاک ذاتی طرح‌های سبک پیستونی را دارند. علاوه بر این، برای یک رگلاتور خاص، اغلب می‌توان رگلاتور دیافراگامی با یک بخش حساس بزرگتر به نسبت به آنچه در طرح پیستونی امکان پذیر است، ارائه داد.
بخش نیروی مرجع (فنر)
بخش نیروی مرجع معمولا یک فنر مکانیکی است. این فنر برای بازکردن شیر به بخش حساس نیرو وارد می‌کند. اکثر رگلاتورها با تنظیماتی طراحی شده‌اند که به کاربر اجازه می‌دهد با تغییر نیروی وارد شده به فنر مرجع، نقطه تنظیم فشار خروجی را تنظیم کند.
سخن آخر
ممکن است برای همه‌ی بیماران استفاده از مانومتر اکسیژن پزشکی مناسب نباشد. متخصص یا پزشک، مانومتر مناسب را برای استفاده بیمار معرفی می‌کند. هیچ دستگاهی متناسب با نیاز همه بیماران نیست. بنابراین برای برآوردن نیازهای فردی، بیمار نیاز به ارزیابی دقیق دارد. اگر این مقاله برای شما مفید بود لطفا خود را در مورد آن برای ما بنویسید.